დასაწყისისთვის

მე თინა ვარ, შენ კი კითხულობ ბლოგს რომლის მიზანიცაა დაგეხმაროს გარკვეული პრობლემების გადაჭრაში, ან გაფერმკრთალებაში მაინც. იქნებ თავიდანაც აგაცილოს წვრილმანი უსიამოვნებები, რომლებიც დიდი მიზნისკენ მიმავალ გზას გირთულებენ.

ასე რომ, ვაპირებ გიამბო წმინდა ადამიანურ პრობლემებზე_ ნაადრევ ქორწინებასთან დაკავშირებულ წვრილმან პრობლემებზე, რომელთა არსეობაც ბედნიერების შეგრძნებას ამცირებს, ნაკლებსერიოზულ ძალადობაზე, რაც მხოლოდ პრელუდიაა და უფრო ღრმა პროლემის მოახლოებაზე მეტყველებს, ასევე თანაგრძნობისა და თანადგომის ნაკლებობაზე, მინდა ისეთი პრობლემებიც გაჩვენო, რომელთა არსებობაც საერთოდ არ შეგიმჩნევია, რომლებთან კავშირსაც ვერ ხედავდი აქამდე და ისევ გაჩვენო რომ ბაყაყს მაინც შეგიძლია მაჯობო...

როგორ ვაპირებ შენს დახმარეას? - 15 წლის წინ მოვისმინე იგავი ,,კურდღლები და ბაყაყები'', სადაც სასოწარკვეთილ კურდღლებს ცხოვრების ხალისი დაუბრუნა მათზე უფრო დაუცველი და მშიშარა არსებების_ ბაყაყების ნახვამ. მაშინ მივხვდი რომ გულწრფელობა ყველაზე საჭიროა ჩვენთვის. ამიტომ ჩემს გრძნობებს და მდგომარეობას შელამაზების გარეშე აღვწერ. ვფიქრობ, ასე მიხვდები, რომ უნაკლოდ და სრულყოფილად არავინ ცხოვრობს და შენი ცხოვრებაც უფრო ნათელი მოეჩვენება, თანაც გექნება არასწორი გზების მაგალითები და შეძლებ უფრო მალე იპოვო სწორი გზა, იქნებ გამოსავალიც კი გაპოვნინო.

კიდევ ერთი მიზეზი, რის გამოც ვფიქრობ რომ ჩემი ბლოგი იმუშავებს შურია. ცუდია,უკეთეს სიტყვას რომ ვერ ვპოულობ გრძნობის ასახსნელად. რომელიც მეუფლება როცა ვხედავ ლამაზ გოგოს გვერდით რომ მოგრძოთმიანი ბიჭი მიჰყვება, კედებში და ჯინსის მოსაცმელში.

ეს გრძნობა თბილი ღიმილით იწყება და მტკივნეული ჩაღიმებით მთავრდება... იმიტომ რომ ჩემი ქმარი არ ატარებს გრძელ თმას და კედებს, არც ჯინსის ქურთუკი აქვს. და უკვე 9 თვეა არ ჩავხუტებივარ, მისი ამოსუნთქვა მენატრება. ხოდა ვამბობ შურიანი ვარ. თუმცა არ ვგრძნობ ,,მწუხარებას სხვისსა სიკეთესა ზედა''. თეთრია თუ შავი, შური შურია და გულს მწარედ ჩხვეტს.

მინდა რაც შეიძლება იშვიათად გიჩხვლიტოს შურმა. ასე რომ ამ ბლოგში მე ვიქნები ,,ბაყაყი'' რომლის დანახვაც ,თუ შენც ჩემნაირი შურიანი ხარ, ისევე შეგმატებს თვითშეფასებას და საკუთარი თავის რწმენას, ისევე გაგიღიავებს სამყაროს, როგორც კურდღლებს იგავიდან. დაგარწმუნებს, რომ პრობლემები, რომლებიც გაქვს და გექნება ჩვეულებრივი, ცხოვრების შეუცვლლი ელემენტია და თავად ცხივრებაა. მიხვდები, რომ პატარა უსამოვნებებზე წუწუნში არ ღირს დღეების გაფლანგვა,ისინი მხოლოდ პაწაწინა მატლია დიდ წითელ და გემრიელ ვაშლში.

ძვირფასო შურიანო, ან უფრო ზუსტად, ზედმეტად მგრძნობიარევ, გთავაზობ სრულიად გულწრფელ, შეუფერავ ისტორიებს და რჩევებს ცხოვრებისეულ პრობლემებსა და მტკივნეულ თემებზე, ისეთებზე, რომლებსაც დაქალებსაც კი ცოტათი მაინც შევულამაზებთ ხოლმე.

P.S. თუ შენი ცხოვრება უნაკლოა და მხოლოდ პოზიტივითაა სავსე, დაე დიდ ხანს იყოს ასე. ჩვენ რომ სულ გვქონდეს შურის მიზეზი და მუდამ ტონუსში ვიყოთ. ჩემი ბლოგი მხოლოდ საკუთარი სრულყოფილებით უფრო გაცხოველებით ტკბობაში თუ დაგეხმარება.